Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα τις ελιές τις φύτευαν σε μεγάλη σχετικά απόσταση, ώστε τα ίδια κτήματα να χρησιμοποιούνται συγχρόνως και για διάφορες άλλες καλλιέργειες, κυρίως δημητριακών.

Όλοι οι χωρικοί περιμένανε με ανυπομονησία τον ερχομό ή το τέλος (ανάλογα: πεδινά ή ορεινά) του καλοκαιριού, που θα ωρίμαζαν τα σταφύλια.

Ο ορεσίβιος έκοβε ξύλα, μα δεν κατέστρεφε και τούτο γιατί από τη μια σεβόταν και πρόσεχε το περιβάλλον που ζούσε κι από την άλλη με τα εργαλεία που διέθετε, τα τσεκούρια του, τη βαριά και τις σφήνες, την κόφτρα και τα πριόνια του, λίγη ζημιά μπορούσε να προκαλέσει. Επιπλέον, δεν υλοτομούσε για να εμπορευτεί την ξυλεία, αλλά για να καλύψει τις ανάγκες του.

Ο κούρος, δηλ.το κούρεμα, έπρεπε να γίνεται απαραίτητα σ' όλα τα ζώα, πρόβατα και γίδια, μικρά και μεγάλα.        
                Όταν έρχεται η Άνοιξη, Μάρτη και Απρίλη, και ανάλογα με τον καιρό, κούρευαν τα ζώα στο κεφάλι, στην κοιλιά και πίσω στους μαστούς.

(ΚΑΠΝΟΣ)  Φυτό ποώδες της οικογένειας σολανίδες. Προέρχεται από την Αμερική (πιθανά από τις Αντίλλες) και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη το 16ο αιώνα από τους Ισπανούς. Ο καπνός έχει φύλλα πλατιά με άνθη κόκκινα, κίτρινα ή λευκά κατά βότρυς ή φόβες.

α. Φύτεμα του αμπελιού
                Τα αμπέλια τα φύτευαν-όπως όλα σχεδόν τα δέντρα-κατά τη διάρκεια της σαρακοστής, γι’ αυτό και οι παππούδες μας έλεγαν για τη γονιμότητα της εποχής αυτής:
Σαράντα φας, σαράντα πιεις, σαράντα βάλει μεσ’ τη γης.

Επειδή τα ζώα (άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια) που μετέφεραν φορτία, βάδιζαν και σε ανώμαλους δρόμους, κάτω από τις οπλές τους έβαζαν σιδερένια ελάσματα που είχαν σχήμα σαν την οπλή, που τα ονόμαζαν πέταλα.

Μικρογραφία της κοινωνίας ήταν η κοινωνία των μελισσιών του στο μελισσομάντρι. Το μελισσομάντρι ήταν τόπος εύυδρος, σύδενδρος και προσήλιος, που ο μελισσοκόμος εγκαθιστούσε τα κρινιά.

Πολύ κουραστική δουλειά, κυρίως τότε, που δεν υπήρχαν οι σημερινές ανέσεις (πλυντήριο). Κατά αρχάς υπήρχε πρόβλημα με το νερό. Τρεχούμενο νερό στα σπίτια του χωριού δεν υπήρχε.

Την κτηνοτροφία εξ αρχής πρέπει να τη διακρίνουμε στην καθαρά επαγγελματική και στην οικιακή. Με την οικιακή κτηνοτροφία ασχολούνταν όλες σχεδόν οι οικογένειες μέχρι το 1960 περίπου.