Και να, του θεριστή του μήνα η ώρα,
των έργων και των κόπων η μητέρα.
Μια χρυσοθάλασσα είναι καρποφόρα
ο κάμπος, που γιορτάζει πέρα ως πέρα.
Υγείας κι ομορφιάς σχήματα τώρα,
τα στάχυα, που τρεμίζουν στον αγέρα,
με υποταγή προσμένουν την ημέρα
να δώσουν, ιερή θυσία, τα δώρα.
Και να, ο καλός σπορέας ο γέρος φτάνει
κι αστράφτει πιο πολύ η μορφή η χιονάτη,
παρά το καλοτρόχιστο δρεπάνι.
Μα κόβοντας το στάρι και την ήρα
για τον τσιγγάνο το φτωχό θ’ αφήσει κάτι,
για το πουλάκι του θεού και για την χήρα.
Αιμιλία Δάφνη
