Πέρνα, σαΐτα μου γοργή, με το ψιλό μετάξι,
να ‘ρθει ο καλός μου τη Λαμπρή να βρει χρυσά ν’ αλλάξει.
Τάκου-τάκου ο αργαλειός μου,
τάκου κι έρχεται ο καλός μου.
Μαντίλι από το δάκρυσμα δεν του ‘μεινε στα ξένα.
Αρχοντοπούλες τον ζητούν κι αυτός πονεί για μένα.
Τάκου-τάκου στην αυλή μου,
ώσπου να ‘ρθει το πουλί μου.
Εγώ το φάδι θα γενώ κι εκείνος το στημόνι,
που να μπλεχτεί μες στο πανί και πια να μη γλιτώνει.
Τάκου και σε λίγο φτάνει
για φιλί και για στεφάνι.
Πέτα, σαΐτα μου γοργή, χτύπα, χρυσό μου χτένι,
η ατέλειωτη Σαρακοστή μερόνυχτο να γένει.
Τάκου-τάκου ο αργαλειός μου,
τάκου κι έρχεται ο καλός μου.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ
